Тамын шөнө байлаа. Энд тэндгүй манайхны бахирах, ёолох дуу хадна. Давалгаа хадан цохиог тасралтгүй нүдэхдээ биднийг хамж аваачаад хад руу гуядаж байлаа. Гуядуулах тоолонд гартаа барьсан банзныхаа хэмхэрхийг алдаж унагавч тэрүүгээр нэг тарсан банз тул өөр нэгийг дорхноо л олоод авчихна. Зарим нэг нь андуурч нэгийгээ дороо хийн аллаа таллаа болон муудалцаж түс түсxийтэл шанаадах нь дуулдна. Харин аманд цус амтагддал хад руу шидүүлнэ гэдэг л хэцүү байсан даа. Чөлөөтийн дэлхийн аваргад ялагдаж яваа бөхчүүдэйгээ ижил зовлонг амсаж байна даа гэсэн шүү юм ч бодогдох шиг. Сүүлдээ ч сураад хад ойртонгуут гар хөлөөрөө очиж тулдаг болов. Барих юмгүй толигор хад юм. Байзлийн толгой санагдаад болох биш. Ус тасxийм хүйтэн, бид дагжтал чичирч байв. Хөлний мэдээ ч алдарч эхэллээ. Цэргүүдээ нэг нэгээр нь дуудан бие биендээ урам өгч дуу дуугаа авалцаж байсан маань сүүлдээ дуу ч гарахаа байж дор бүрнээ чимээгүй болцгоов. Тэгсээр хаданд цохиулаад байсан банзнууд ч үйрэн жижгэрч усан дээр тогтоход ч бэрх боллоо... Живэх нь дээ. Загас чи ер нь ямар зэвүүн юм бэ!
Амьд гарах, ер нь амьд байх тухай ч бодогдохоо байж зөвхөн рэфлээксээрээ л усан дээр тогтох гэж хичээнэ. Одоо болтол ямар хиймэл сарвуу хийлгэхээ мэдкүү байсийн. Нэг сайхан далбагар, хийлдэг гар хийлгэж авья байз.
Тамын шөнө. ... Гэвч надад өөр нэг бодол хүч өгч байсан юм. Тиймээ бид зорьсон газартаа иржээ. Харин манан дундаас бараагий нь харалгүй байсаар шуурганд туугдан явсаар арлын нөгөө талаас ирээд хад мөргөн сүйрсэн байж. Чи минь энд л байгаа.
Тэнгэрт сүүн цагаан зурвас татаж эхэллээ. Үүр тэмдгэрч байх нь. Тэгсээр үл мэдэг цагаан гэгээ тусахуйд өөрийн эд хогшлоо хайж эхлэв.
-Гавьтаанаа үүр цайжээнэ
-Давалгаа ч тогтоод ирлээ.
-Миний хөл байна уу үзээд өгөөч.
-Өөрийнхийгөө үзэж чадкуу байнаа
-Өлсөөдээнэ
-Бид аврагдна биз дээ Гавьтаанаа.
сүүлчийн хүчээ шавхан гонгинох цэргүүдийн дуу.
Тэднээс түр тэсч байхыг гуйгаад эрэлдээ яаравчлан орлоо. Ийш тийш сэлэн хайрцаг савтай төстэй юм болгоныг уудалсаар явлаа. Аз таархад шидэт ном маань олдож бушуухан гутлынхаа түрийнд хийж авав.
Хэдийнэ гэгээ оржээ. Шуурга ч намдан, далай сайхан мэлтийж байна. Орчны байдлыг харахад хадан цохиог тойрон явбал цаана нь эрхбиш намхан эрэг байгаам шиг санагдна.
-Цэргүүдээ нэг нэг найдвартай банз олж авцгаа
-Банзуу?
-Банзаа банз.
... ..бодлоо. Аль зүг рүү тойрох вэ, хадан хана дуусахгүй үргэлжилвэл яана, тэнхээ барагдаж бүгд загасны хоол болно...
-Гавьтаанаа, энэ банзнуудаа яахы одоо?
-Дээр нь гэвтээд хөвцгөөнөө, намайг дагаарай, фоолоу ми! Комоон!
...............
-Гавьтаанаа миний гар сэлүүрдэж болку байна яахуу?
-Хэн чамайг 2 гараа хоюуланг нь дэгээ болго гэсийн, хохь чэннннь!!! заза худла худла миний банзанд дэгээгээ зоогоод явахаас, наашаа ойрт ойрт цэрэг минь.
Гэтэл надад асуудал гарлаа. Яаж хичээгээд сэлүүрдсэн дороо эргээд урагшаа явдгүү дээ. Эээ өрөөсөн сарвууны гай гэж. Одоо бүр ардаа нэг дагуултай. Тэхээр нь банзан дээрээ хойшилж хэвтэн хөлөө усанд дүрээд өшиглөж гарлаа. Явжийшүүү. Гэнэт, -яааяаа Гавьтаанаа эрүү, яа... яаая л даа гэсэн дуу ард хадаад явчдаг байгаа. Мартчиж золигий чинь.
-Одоо чи бултаад явахаас өөр аргагүй дээ. Ойлгов уу?
-ООЛХГОЛХОООО ГАПЬТХААНАА... Хээ, тэр ярьж чадахаа байчиж.
Ийнхүү бид хадны ёроолыг даган жигдхэн хөвж эхэллээ. Нар мандан улбар туяагаараа биднийг ээн дулаацуулна...
Энэ Гавьтаан улам гүнзгийрэн явнаа.
2009-09-24 20:08:39
Амьд гарах, ер нь амьд байх тухай ч бодогдохоо байж зөвхөн рэфлээксээрээ л усан дээр тогтох гэж хичээнэ. Одоо болтол ямар хиймэл сарвуу хийлгэхээ мэдкүү байсийн. Нэг сайхан далбагар, хийлдэг гар хийлгэж авья байз.
Тамын шөнө. ... Гэвч надад өөр нэг бодол хүч өгч байсан юм. Тиймээ бид зорьсон газартаа иржээ. Харин манан дундаас бараагий нь харалгүй байсаар шуурганд туугдан явсаар арлын нөгөө талаас ирээд хад мөргөн сүйрсэн байж. Чи минь энд л байгаа.
Тэнгэрт сүүн цагаан зурвас татаж эхэллээ. Үүр тэмдгэрч байх нь. Тэгсээр үл мэдэг цагаан гэгээ тусахуйд өөрийн эд хогшлоо хайж эхлэв.
-Гавьтаанаа үүр цайжээнэ
-Давалгаа ч тогтоод ирлээ.
-Миний хөл байна уу үзээд өгөөч.
-Өөрийнхийгөө үзэж чадкуу байнаа
-Өлсөөдээнэ
-Бид аврагдна биз дээ Гавьтаанаа.
сүүлчийн хүчээ шавхан гонгинох цэргүүдийн дуу.
Тэднээс түр тэсч байхыг гуйгаад эрэлдээ яаравчлан орлоо. Ийш тийш сэлэн хайрцаг савтай төстэй юм болгоныг уудалсаар явлаа. Аз таархад шидэт ном маань олдож бушуухан гутлынхаа түрийнд хийж авав.
Хэдийнэ гэгээ оржээ. Шуурга ч намдан, далай сайхан мэлтийж байна. Орчны байдлыг харахад хадан цохиог тойрон явбал цаана нь эрхбиш намхан эрэг байгаам шиг санагдна.
-Цэргүүдээ нэг нэг найдвартай банз олж авцгаа
-Банзуу?
-Банзаа банз.
... ..бодлоо. Аль зүг рүү тойрох вэ, хадан хана дуусахгүй үргэлжилвэл яана, тэнхээ барагдаж бүгд загасны хоол болно...
-Гавьтаанаа, энэ банзнуудаа яахы одоо?
-Дээр нь гэвтээд хөвцгөөнөө, намайг дагаарай, фоолоу ми! Комоон!
...............
-Гавьтаанаа миний гар сэлүүрдэж болку байна яахуу?
-Хэн чамайг 2 гараа хоюуланг нь дэгээ болго гэсийн, хохь чэннннь!!! заза худла худла миний банзанд дэгээгээ зоогоод явахаас, наашаа ойрт ойрт цэрэг минь.
Гэтэл надад асуудал гарлаа. Яаж хичээгээд сэлүүрдсэн дороо эргээд урагшаа явдгүү дээ. Эээ өрөөсөн сарвууны гай гэж. Одоо бүр ардаа нэг дагуултай. Тэхээр нь банзан дээрээ хойшилж хэвтэн хөлөө усанд дүрээд өшиглөж гарлаа. Явжийшүүү. Гэнэт, -яааяаа Гавьтаанаа эрүү, яа... яаая л даа гэсэн дуу ард хадаад явчдаг байгаа. Мартчиж золигий чинь.
-Одоо чи бултаад явахаас өөр аргагүй дээ. Ойлгов уу?
-ООЛХГОЛХОООО ГАПЬТХААНАА... Хээ, тэр ярьж чадахаа байчиж.
Ийнхүү бид хадны ёроолыг даган жигдхэн хөвж эхэллээ. Нар мандан улбар туяагаараа биднийг ээн дулаацуулна...
Энэ Гавьтаан улам гүнзгийрэн явнаа.
2009-09-24 20:08:39
0 comments:
Post a Comment
Санал сэтгэгдлээ хуваалцаж байгаа та нартаа гялайлаа. Хариуг аль болох түргэн болгооноо. бичлэг хийсэн хүн нь өөрөө хариугаа болгоогоорой. Сайн болгооно шүү.